بررسی نقش صنایع کوچک در توسعه اشتغال با گسترش خوشه های صنعتی (مطالعه موردی استان مرکزی)

بنگاه های کوچک در بیشتر کشورهای جهان مهم ترین برنامه اجرایی برای دستیابی به توزیع عادلانه درآمد و ثروت، ایجاد اشتغال، افزایش بهره وری، رشد اقتصادی و نیز کارآمدترین شیوه کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی تلقی می شوند. در این راستا، فراهم کردن بسترهای مناسب برای کار آفرینی و نوآوری در جذب و هدایت سرمایه ها در مسیر توسعه اقتصادی کشور مورد توجه جدی قرار گرفته است و اقدام دولت در برنامه چهارم توسعه گامی موثر در این زمینه می باشد. بر این اساس، طرح دولت در خصوص تصویب و اجرای آیین نامه گسترش بنگاه های کوچک اقتصادی زود بازده وکار آفرین به دنبال اهدافی مانند ساماندهی بنگاه های کوچک زود بازده ، توزیع عادلانه درآمد بین اقشار مردم به ویژه مناطق محروم، افزایش تولید و صادرات محصولات تولیدشده در داخل کشور، افزایش نقش بانک ها در تقویت کارآفرینی و اشتغالزایی و افزایش فرصت های شغلی و کیفیت و میزان تولید از طریق ارائه تسهیلات در سال 1384 مورد اجرا قرار گرفت. با این توصیف گسترش بنگاه های کوچک و زود بازده در استان های صنعتی ضرورتی اجتناب ناپذیر برای کاهش بیکاری و استفاده از ظرفیت های بالقوه مراکز صنعتی است زیرا بیکاری با وجود واحدهای صنعتی و تولیدی متعدد و بزرگ و زمینه های توسعه اشتغال در استان مرکزی همانند سایر استان های کشور از معضلات اساسی اقتصاد منطقه مزبور است که اساسی ترین راهکار در این زمینه، توسعه خوشه های صنعتی به عنوان یکی از الگوهای موفق سازماندهی صنایع کوچک و متوسط است که کاستی های صنایع کوچک و متوسط را رفع و مزیت های مختلف صنایع کوچک، مانند انعطاف پذیری و تنوع را تقویت می بخشد. در این مطالعه مشخص گردید، علیرغم جدی بودن بحران اشتغال و توسعه منطقه ای به ویژه در مراکز صنعتی، توسعه خوشه های صنعتی به صورت یک رویکرد راهبردی مورد حمایت و پیگیری قرار نگرفته است. رتبه استان مرکزی در ایجاد اشتغال نسبت به اشتغال تعهد شده در برنامه توسعه یازده است که البته شرایط بهتری نسبت به متوسط کشور را نشان می دهد.